छाडिएको मुटु

अश्रु नयन् दृष्‍टिबाट ओझेल पर्दै

मात्त्री ममतालाई छातीले थिचेर

स्मरण र कल्पनाका छाल,तरङादीसँग

ठोकिदै,कुडिदै,छिद्रैछिद्रा भएको विक्षिप्त मन लीइ

तिमीबाट टाढिएकी छु म,
कल्पित तातोपन तिम्रो बदनको

म भित्र समाहित हुन आउछ,

म कैद गर्न खोज्छु फुत्कन्छौ

आफुलाई तिमीमा सुम्पन खोज्छु ,बिलाउछौ

म लज्जित भई लाल भएका आफ्नै गाला मुसार्दछु

-लाग्छ अझै त ताजै छ त्यो क्षण

अनी सताउछ बढ्ता झन् यादले।

स्नेह पोखने यि बाहुहरु

तिम्रो सुगठन मिलाउन आतुर छन्,

तिम्रो सुरक्षामा दङ पर्ने

यो न्यानो काख, बात्सल्यको छ्हारी

बटुवा बिना बिछोडको धापिलो प्रताडना र पराकाश्ठले

बिक्षिप्त भई रित्तै ओइलाउदैछ ।

सातो फर्काउदा हातमा परेका थुकका छिट्टाहरु

नजानी तिमीले चाटेको देख्दा ,

भिजेका यी नयनहरु आज सम्म पनि ओभाउन सकेनन्

त्यसैले त कहिलै नसुक्ने ,नथाक्ने अनी नबुझ्ने

आगो बिना पनि जल्ने, यो मन

दूर देश सम्म घिसार्दै घिसार्दै मुस्किल भित्र जीइ रहेछु ।

अफ्शोच !

मेरो स्नेहको छहारीबाट वन्चित भए पनि

रस पानका बखत आफ्नै चातुर्यले मेरो मुटु हरेर लिएछौ ,

मेरो मुटु त तिमी सितै छाडीएको छ

साच्चै बिना मुटुको ढुक्ढुकी

जिउन निक्कै गाह्रो भएको छ।

मेरो मुटु स्वम् तिमी प्रतेक झझल्कोमा,

आँखाभरी झल्की रहन्छौ ,

मन् भरी बल्झी रहेछौ ,

मलाई सर्बत्र नियाली रहेछौ ।

म केवल कागजी तस्बिरको समिपता भित्र,

तिम्रो पूर्ण उपस्थिती खोजी रहेछु

तिमिसित सम्बाद गरी रहेछु

लाग्छ -तिम्रो सातो मसँग आएको छैन

बरु मेरो चाँही तिमी सितै छाडिएको छ

मेरो मुटु मसँग छैन तिमीसङै छाडिएको छ

मुटु तिमीसित छाडिएको छ । ।

यो श्रीजना (२००२ मा वेम्ली तन्दुरी रेस्टुरेन्टमा आयोजित कबी गोश्ठिमा प्रश्तुत लण्डनको लागि मेरो प्रथम सिर्जना हो जुन १५ डिसेम्बेर २००९ मा बेलायतमा नेपाली साहित्य परिषद र कोशेली सास्कृतिक परिवारले आयोजना गरेको १०० ओ देवकोटा जयन्तीमा बिमोचित मेरो कबिता सङ्रह 'दुइ थोपा आसु ' कबिता सङ्रहमा सङ्ग्रहित छ )